-
1 nie mieć przekonania do kogoś, czegoś
недове́рчиво относи́ться к кому́-л., чему́-л.Słownik polsko-rosyjski > nie mieć przekonania do kogoś, czegoś
-
2 przekona|nie
Ⅰ sv ⇒ przekonać Ⅱ n (przeświadczenie) belief, conviction- głębokie/niezachwiane/ustalone/wyrobione przekonanie a deep/a firm/a set/an established conviction- osobiste/wewnętrzne przekonanie a personal/an inner conviction- panuje przekonanie, że mężczyźni są lepszymi kierowcami, niż kobiety it’s generally believed that men are better drivers than women- w końcu doszliśmy do przekonania, że miał rację eventually we came to believe that he was right- twoje wyjaśnienia przemawiają a. trafiają mi do przekonania your explanation convinces me- zapewniam cię o tym z pełnym przekonaniem I assure you of that with full conviction- zaprzeczyła bez przekonania she denied half-heartedly- w moim/jego/ich przekonaniu… it’s my/his/their conviction that…- mieć przekonanie do kogoś/czegoś to trust sb/sth- mam przekonanie do tego człowieka i jego kwalifikacji zawodowych I have a high opinion of this man and his competence- nie miał przekonania do jej sposobów wychowawczych he was unconvinced by her educational methodsⅢ przekonania plt (poglądy) beliefs- przekonania polityczne/religijne/społeczne political/religious/social beliefs- chwiejne/stałe przekonania wavering/stable beliefs- był człowiekim lewicowych/prawicowych przekonań he was a man of left-/right-wing views- trwał niezłomnie przy swoich przekonaniach he stuck firmly to his beliefsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przekona|nie
-
3 przekonanie
сущ.• вера• доверие• мнение• самоутверждение• убеждение• убежденность• уверенность• уговаривание* * *przekonani|e☼ 1. убеждение; уверенность ž;mieć \przekonanie быть уверенным; nabrać \przekonaniea, przyjść do \przekonanieа прийти к убеждению, убедиться;
2. \przekonanieа мн. убеждения, взгляды;● nie mieć \przekonaniea do kogoś, czegoś недоверчиво относиться к кому-л., чему-л.+1. przeświadczenie 2. poglądy
* * *с1) убежде́ние; уве́ренность żmieć przekonanie — быть уве́ренным
nabrać przekonania, przyjść do przekonania — прийти́ к убежде́нию, убеди́ться
2) przekonania мн убежде́ния, взгля́ды•Syn: -
4 przekonanie
przekonanie [pʃɛkɔnaɲɛ] ntÜberzeugung f, Gesinnung fprzekonania polityczne/religijne politische/religiöse Gesinnungdojść do przekonania, że... zu der Überzeugung kommen, dass...nie mieć do kogoś/czegoś przekonania kein Vertrauen zu jdm/etw habentrafiać komuś do przekonania jdn überzeugen
См. также в других словарях:
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
przekonanie — n I 1. rzecz. od przekonać. 2. lm D. przekonanieań «sąd, zdanie oparte na przeświadczeniu o prawdziwości lub fałszywości czegoś, wyrobiony pogląd na coś; przeświadczenie, opinia» Chwiejne, głębokie, niezachwiane, ustalone, wyrobione przekonanie.… … Słownik języka polskiego
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego
szanować — ndk IV, szanowaćnuję, szanowaćnujesz, szanowaćnuj, szanowaćował, szanowaćowany 1. «odnosić się do kogoś, do czegoś z szacunkiem; poważać, czcić, cenić kogoś» Szanować kogo (za coś) jako uczciwego człowieka. Szanować czyjąś pracę, czyjeś… … Słownik języka polskiego